18 Φεβ 2009

Επιμένουν "να λογαριάζουν χωρίς τoν ξενοδόχο"...

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα
και έβγαζε η γης το πρώτο της κυκλάμινο,
Τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα…

Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης
στου κόσμου το μπαλκόνι ποτέ μην ξαναβγείς.
Νίκος Γκάτσος


Ό,τι και να πουν οι εκπρόσωποι της εταιρείας και οι υπέρμαχοι της λεγόμενης Μεγάλης Τουριστικής Επένδυσης στον Έξαρχο Αταλάντης, είναι υποχρεωμένοι να ακούσουν τον αντίλογο. Να ακούσουν τη φωνή της άλλης λογικής. που λέει ότι δεν μπορούμε να θυσιάζουμε τα πάντα στο βωμό του “σήμερα”. Όλα τα θέλω σήμερα…

Πολλά πράγματα αλλάζουν. Ο κόσμος αλλάζει. Ο πλανήτης απειλείται. Η παγκόσμια οικονομική κρίση, που απειλεί τις οικονομίες όλων των χωρών σύμφωνα με τα λεγόμενά τους, είναι και αποτέλεσμα αυτής της αλόγιστης “ανάπτυξης” χωρίς όρια, χωρίς σεβασμό στο αύριο, υπηρετώντας ένα καταναλωτικό μοντέλο, που θυσιάζει τα πάντα στο βωμό του κέρδους. Τα πάντα έχουν εμπορευματική αξία, ακόμα και η ανθρώπινη συνείδηση. Κι αυτή “πουλιέται” καθημερινά…
Ακολουθεί η ανακοίνωση των Οικολόγων Πράσινων

ΟΙΚΟΛΟΓΟΙ ΠΡΑΣΙΝΟΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΙΝΗΣΗ ΦΘΙΩΤΙΔΑΣ


Η δική μας ένσταση για την φερόμενη ως “μεγάλη τουριστική επένδυση” στον Έξαρχο της Αταλάντης, πέρα από περιβαλλοντική, είναι και ιδεολογική και κοινωνική και οικονομική.

Έχει να κάνει με το ιδιοκτησιακό
. Αγόρασαν μια έκταση, για την οποία το δημόσιο δεν έχει απεμπολήσει τα δικαιώματά του, σύμφωνα και με τα έγγραφα του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων. Άρα είναι μια παράνομη μεταβίβαση, την οποία προσπαθούν να αποκρύψουν. Στα λεγόμενα του εκπροσώπου της εταιρείας ότι υπάρχει απόφαση του εφετείου, η οποία είχε σταλεί στον Άρειο Πάγο χωρίς να εκδικαστεί ποτέ, το δημόσιο απαντά ότι σ’ αυτές τις δίκες δεν συμμετείχε το ίδιο, αλλά η κοινότητα Εξάρχου. Άρα είναι σαν να μην υπάρχει τέτοια απόφαση.

Έχει να κάνει με τον δασικό χαρακτήρα της έκτασης,
τον οποίο κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει. Μια απλή επίσκεψη αλλά και οι φωτογραφίες το καταδεικνύουν. Για τις ανάγκες όμως της παράνομης μεταβίβασης βάφτισαν την έκταση “γεωργική γη” και “βοσκοτόπι”…

Έχει να κάνει με τον χαρακτήρα της επένδυσης και την “εκτόπιση” των παραδοσιακών δραστηριοτήτων, κτηνοτροφία και γεωργία. Αγόρασαν μια κατ’ εξοχήν δασική έκταση και λίγα καλλιεργήσιμα στρέμματα να κατασκευάσουν γήπεδα γκολφ, παραθεριστικές κατοικίες, ξενοδοχεία και γήπεδα τένις, για να επιβάλλουν έτσι έναν νεοφεουδαρχικό έλεγχο στην περιοχή από τους ξένους μεσσίες.

Έχει να κάνει με την κατασπατάληση φυσικών πόρων
και ιδιαίτερα του νερού. Το νερό είναι σε ανεπάρκεια στην περιοχή και μάλιστα οι λοφώδεις περιοχές της Αταλάντης, σύμφωνα με το χάρτη του Εθνικού Σχεδίου Δράσης για την Αντιμετώπιση της Απερήμωσης, είναι ενταγμένες στην ζώνη υψηλού κινδύνου λόγω διάβρωσης. Υπόψη ότι το Εθνικό Σχέδιο Δράσης είναι ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ από το 2001 (ΚΥΑ 974/27-7-2001). Ρωτάμε τους αρμόδιους: Λαμβάνουν υπόψη στη συγκεκριμένη περίπτωση το νόμο, το Εθνικό Σχέδιο Δράσης; ή έχουν την ίδια άποψη με αυτήν δημάρχου της περιοχής, ότι αυτά τα λένε οι επιστήμονες, για να έχουν δουλειά…;

Επιμένουμε σ’ αυτό θυμίζοντας ότι η χώρα μας έχει κυρώσει τη “Σύμβαση των Ηνωμένων Εθνών για την καταπολέμηση της Απερήμωσης”. Η ερημοποίηση αποτελεί τον μεγαλύτερο κίνδυνο υποβάθμισης των εδαφών στην ημιξηρική ζώνη της Ελλάδας. Η καταστροφή δασικών και θαμνωδών εκτάσεων για τη δημιουργία χλοοταπήτων, που είναι ιδιαίτερα απαιτητικοί σε νερό άρδευσης και λοιπές φροντίδες, είναι παράγοντες ερημοποίησης και συμβάλλουν ειδικά στη διάβρωση εδαφών και στην εξάντληση υπογείων υδάτων, σύμφωνα με τους ειδικούς επιστήμονες.

Η ένστασή μας έχει να κάνει και με το μέλλον της χώρας μας, ιδιαίτερα σε ό,τι αφορά τον τουρισμό. Το μέλλον της χώρας μας δεν πρέπει παρά να στηριχτεί στην πολυλειτουργική, πολυκεντρική, ισόρροπη, ήπια, βιώσιμη ανάπτυξη με σεβασμό στους φυσικούς πόρους, το νερό, το έδαφος, τη φύση. Η βιωσιμότητα μας επιβάλει να μην σπαταλήσουμε άναρχα αυτούς τους πόρους και να σεβαστούμε τις τύχες των μελλουσών γενεών.

Ιδιαίτερα σε περιόδους οξείας οικονομικής κρίσης, όπως η σημερινή, τέτοια μεγάλα εγχειρήματα είναι δύο φορές αποκοτιά, γιατί όταν πέσουν έξω οι βυζαντινά χρηματοδοτούμενοι φορείς υλοποίησής τους, μπορούν να καταδικάσουν μια ολόκληρη περιοχή για γενεές...